Zaman insanı tıkatan en önemli unsur. Beni tıkatan ne? diye sorduğumda çıkan genelde bu oluyor.

Emek harcamak çok önemli; emek olmazsa tecrübe de kazanılmıyor. Her ikisini de yok saymak mümkün değil. İstanbul'a ilk geldiğim yıl 'hep başkasına çalışıyorum, birilerini zengin ediyorum' diye hayıflanmaya ve tükenmişlik sendromunun içine düşmeye başlamıştım. Başkalarına kızıyordum, İstanbul'a yükleniyordum vs ama asıl sorun bendeydi. Şikayet ettiğim her şeyi günün sonunda kapının dışında bırakmaya karar verdim. Evren'e her gün bir tuğla daha eklemeye çalıştım. Beni var eden şeyleri (blog, fotoğraf, kitap) tekrar elime aldım. Yorulmuyor muyım; hâlâ çok yoruluyorum. Lâkin bir öncekiyle bir sonraki ben aynı olmasın diye emek harcıyorum; deneyimliyorum.

Yazıyı okurken kendimi düşündüm genelde kafama koyduğum şeylerde kimse beni kolay kolay yolumdan döndüremez. Buna kendi iç sesim de dahil. Çünkü ben her zaman bir işe girişmeden engelleri tam anlamıyla göremeyeceğimizi düşünürüm. Yani yaşamadan öncesinde kurduklarımız asla gerçekçi değil ve genelde gerçeğinden daha büyük oluyorlar. Bu bir. İkincisi de süreçte karşımıza illa ki yeni şeyler çıkacak. Yeni şeyler her zaman kişiye zor gelir, alışılagelmiş olanı ele almak koaydır. Fakat bu yeni şeylerle yüzleşme/ele alma/çözme becerisini kazandıkça ne olacağını kestiremediğin her yeni şey bile artık seni korkutmayacak. Çünkü üç aşağı beş yukarı nasıl başedeceğini öğrenmişsindir. Üçüncüsü aşılması gereken her yeni şey her engel yeni bir macera. Ve ben inanırım ki karşımıza çıkan bu sınavlar doğru zamanda geliyorlar. Demek ki onu aşabilecek gücüm var, bu sınavdan da birşeyler kazanıcam deyip elimden geleni yaparım. Uzun lafın kısası içindeki heves yeterince güçlü ise ayrıntıları düşünmemek lazım, zamanı gelince her biri ile sırayla başediliyor.

Sevgili Elif 2007 yılında blog alemine daldım sonra blogumun içeriğini değiştirip 2010 yılında kendi hayatım ve okuduğum kitaplara döndürdüm. Her konuda olduğum gibi bloguda istikrarlı yürütemedim şuanda çok geriden gelerek sadece okuduğum kitapları yazabiliyorum, fakat senin blogun bana eski günlerde blog okumaktan ne kadar zevk aldığımı hatırlattı istikrarlı bi şekilde yazdığın yazıları okumak çok güzel zira instagramda ve facebook aleminde herkesin hayatı mükemmel herkes mükemmel eşlere ve uslu çocuklara sahip evleri hiç dağılmıyor işleri hep rast gidiyor. Bazen oturup instagramda ya da internette acaba benim bugün oğluma kızdığım gibi kızan anne varmıdır acaba eşini boğmak isteyen kaç kadın vardır diye araştırma yaparım.İnsanların hayatlarını neden farklı gösterdiğini hiç anlamam bunu yapmak kendine yalan söylemektir o yüzden hayatımızda bize yol gösterecek insan kendimizden başkası olamaz kendin için en doğru yolu sen bilirsin sonu hüsranda olsa denedim olmadı deyip kimseye açıklama yapmak zorunda kalmazsın. Alacağım kararlarda ilk önce eşime sorarım aynı yastığa baş koyduğum insan benim fikrime katılıyormu göremediğim noktaları başkasının gözünden benim adıma görür eğrisini doğrusunu söyler biran için heyecanla verilmiş bir karar bazen o söylediğinde gözüme tam net görünür. Onun haricinde birisinin yanında bir planımdan bahsetsem inan beni kanser edene kadar soru sorup negatif fikirleriyle beni boğarlar sonuçta şu ağzımı tutamadım diye yine kızarım ne gerek var içinde tut derim kendime. Bu kişiler genelde anne baba kayınvalide kayınpeder ve kardeş kadar yakın insanlardır malesef....

Elif oğlum 1 mayısta dolu dolu 4 olacak.Yeni bir döneme giriyoruz gündüz uykusunu kestim zaten uyumamak için çok direniyor bende uyutmak için direniyordum ama baktım akşam 19:00 dan sonra uyku belirtileri tavan yapıyor yemekten sonra yatırıyorum 3-4 gündür akşamları çok mutluyum hatta ne yapacağımı bilemeden dolaşıyorum evin içinde :)). Birde dün itiraf etti korkuyormuş çünkü bu sene okulda kutladıkları cadılar bayramından sonra hayalet , vampir,iskelet adam tarzı şeylere ilgisi arttı bu arada ingilizceye olan ilgiside arttı bende halloowen videoları izlemesine izin veriyordum uzun süredir , ama geceleri uykusundan uyanınca etraftaki eşyaları hayaletlere falan benzetmeye başladı sanırım artık başka bir yöne ilgisini çekmem lazım. Doğduğundan beri aynı odada yatıyoruz uzun süre aynı yatakta yattık ama yazın serin olan odalarına kaçıp nerde bulduysak orta yattık kışında mecbur bir yatak odası ısıttığımızdan aynı odada farklı yataklarda yattık şimdi bahane olacak ama kaloriferli evimiz varda bizmi odasını ayırmıyoruz yani :)))