Hep derler ya ''Her bebek farklı'' diye ,hakikaten öyleymiş. Öyleymiş de pozitif manada farklı olsa olmaz mıydı güzel Allahım? Ümitlerimi 40 sonrasına saklıyorum artık ,ne de olsa annelik ümit ede ede yılları geçirme sanatı.

Efendim ilk 15 gün kuzu kuzu uyuyan Eren bebek annane-babanne gidip yalnız kaldığımız günden itibaren gerçek yüzünü gösterdi. Emen, gazını çıkaran bir yenidoğan 1-2 saat uyur di mi? Yok, en fazla yarım saat sonunda viyak viyak seslerle aynı abisi gibi tam uykuya dalıp rüya görmeye başlamış olan beni uyandırarak kabuslarımı geri getirdi. Kolik herhalde dedirten akşam ağlamaları ile de evimizi hepten şenlendirdi. Ufaktan kıskançlık krizleri başlayan abi de bu aralar zıvanadan çıkmış durumda , sürekli mücadele halindeyiz. Giyinmek ,soyunmak,tuvalete gitmek hele hele akşam yatağa yatırmak, dişlerini fırçalamasını,banyo yapmasını ,pijama giymesini sağlamak tam bir sinir harbi ve kazanan her zaman o. Çoğu zaman saatler süren ikna çabalarından yorulup ''aman boşver'' diyoruz. Doğru olmadığını bilsem de uykusuzluktan iyice incelen sinirlerim kaldırmıyor fazlasını. Bir de kontrolümü kaybedip Emre'ye girişmekten sonra da ölesiye pişman olmaktan feci halde korkuyorum. Yıllar önce gözümün önünde tam da Emre yaşlarındaki oğlunu evire çevire pataklayan bu sırada da ağıt benzeri tonlamayla bir yığın sitem sıralayan bir arkadaşı o kadar kınamıştım ki..Umarım ahı tutmamıştır.

Üstüne üstlük meme uçlarım da çatladı. İlk 1 hafta felaket acıyordu, şimdi az daha iyi. Evde sab simpleks, Nurse Harveys ,lansinoh vs den oluşan bir acil yardım paketi ile geziyorum. Şimdi ayva çekirdeği kaynatacağım ,ev yapımı ilaç olayına da girdim anlayacağınız. Denemediğim bir de prednol pomad kaldı. Eren'in gazı için de çörekotu ezip göbeğinin üstüne koyacakmışım ,havan almayı bekliyorum onun için de.

Evimiz de durumlar böyle ,oynatmaya az kaldı, doktorum nerde??