ÇOCUK OLMAK ZOR
yazıya cuk oturan bir kitap |
Babasıyla rutin ''sabah nasıl geçti '' diyaloğumuzu yaparken (ben uyanana kadar iki bebeyle neler yaptın ve Emre'yi bırakma faslı nasıl geçti konulu diyalog) puding meselesini söyledim ama Çınar'dan bahsetmedim. Babası dört kaseden birini kendisinin, birini Emre'nin yediğini kalan iki kaseyi de akşama ayırdığını söyleyince kafamda bir ampul yandi. Çocuk doğru söylüyormuş meğer.
Kreşte o ay doğumgünü olan çocuklara toplu halde kutlama yapılıyor ve kartondan taçlar takılıyor doğumgünü olanlara. Dün Emre'ye de böyle bir taç takmışlar. O taçla ilgili sabah bakıcıya bilgi veriyor.Bakıcı hikayeyi bilmediği için inanmaz bir ses tonu ile ''ya, öyle mi '' gibi şeyler söylüyor. Kendisine inanılmadığını farkediyor ve tekara tekrar anlatıyor doğumgünü hadisesini.
Böyle sayısız olay oluyor hergün. Çocuk olmak ne zor. Sana inanmamaya programlanmış bir sürü yetişkin içinde var olmaya, kendin olmaya çalışmak ve bir sürü duyguyu taşımak..
Sonraki yaşları bilmiyorum ama 4 yaşında Emre ve bugüne kadar söylediği her şeye inanmayı seçtim. Ara ara kulak ardı ettiklerimi farkedince de -bu sabahki gibi- çok üzüldüm. Yine kreşte yaşadığımız bir tatsızlıkta Emre'nin söylediği doğru oldu benim için ; yalanla yetişkinleri manipüle edemeyecek kadar masumlar henüz. Tuvalet sonrası elini yıkamamak için ''Sen çık anne'' diyor ,sonra da ''Yıkadım'' diyor bugünlerde.Yalanı öğreniyor ister istemez. O durumda ''Hayır, yıkamadın'' diyip üstüne gitmiyorum. Yusyumuşak bir anne olarak yanlış mı yapıyorum ?
Çocuk olmak zor belki ama ebeveyn olmak kadar değil..
2 yorum
Ne güzel bir yazıydı ben de zaman zaman ciddiye almadığımı farkediyorum ancak bu onu ciddi bulmadığımdan değil gün içindeki binlerce konuyu ciddiye alacak konsantrasyonu bulamadığımdan :(
YanıtlaSilMalesef öyle sevgili GeCe. Binlerce konu var hakikaten hergün.
Sil