İki oğlum da emekleme dönemini yerlerde geçirdi.Emre bu resimde 14 aylık, emeklediği yer Atatürk havalimanı zemini. O gün doktor olduğunu söyleyen bir kadın beni epey kınamıştı, ağzının payını veremedim diye hala dertleniyorum.

Evet ben ''vasat'' bir anneyim. Oh be! Çok rahatladım. Harika, mükemmel, süper anne değilim. Çocuklarım da öyle. Evim de. Kendi halimizde yaşayıp gidiyoruz işte, sıklıkla mutlu, bazen mutsuz.

Çocuklarımın her yediği organik değil, yoğurdumu kendim yapmıyorum, evde granola, dondurma vs hazırlamıyorum, bazen akşam öğünlerini çok az yiyerek uyumalarını dert etmiyorum. Küçüğün biberonunu (çok nadir kullanıyor) ayda yılda bir kaynatıyorum.

Çok yorgun ve keyifsiz olduğum zamanlarda TV izlemelerini , işim çoksa telefondan oyun oynamalarını destekliyorum. Özellikle 6 civarında uyandılarsa.

Kalabalık bir sofrada isek ve baş etmeye çalışırken mesele çıkacaksa sulandırılmış kola içebiliyor büyük oğlum.

İkisinin de kendilerine ait yatakları yok. Küçük, yer yatağında uyuyor, büyük misafir odasında. Evde kalan kişi sayısına göre birlikte yatabiliyoruz biri veya ikisiyle. Emre 4 yaşından sonra ayrı odada uyumaya başladı, 27. ayda memeden kesene kadar birlikte yattık.

Montessori uygulamaları yapmıyoruz. Legolardan şehir inşa etmiyoruz. İnce-kalın motor becerilerini ölçmüyoruz.

Hijyen hiç dert değil benim için. Taşı, toprağı eller, ağzına atar, yere düşeni alıp yiyebilir çocuklar. Dışarda sürdüğü bisiklet vs'yi eve sokabilir, ayakkabı ile dolaşabilir evin içinde. Islak mendille dolaşmadım hiç peşlerinde. Çoğu zaman çantamda değil ıslak , kuru bir kağıt mendil bile bulunmaz. Yedek bez, kıyafet de almam yanıma.

Üşümelerinden korkmuyorum. Sırtlarına hiç bez -tülbent koymadım. Bodrum'a gelene kadar yelek giymedi Emre, uyku tulumları kenarda bekledi. Uzun kollu tişört varsa üzerlerinde kolay kolay hırka, mont giydirmem. Terlemelerinden daha çok korkarım.

Diş fırçalamasını genellikle ihmal ediyoruz, dün dişine dolgu yapıldı ve bir süre kendisi isteyecek diş fırçalamayı

Hangi okula gidecek diye dertlenmiyorum, Patika'da devam edecek ana sınıfına, sonrasına Allah kerim. O kurstan bu kursa koşmuyoruz. Nasıl olduysa paten kayıyor Emre bir aydır ve piyano dersi alıyor , o da haftada bir gün yarım saat.

Evet, ben vasat bir anneyim ama çok mutluyum. Kendi ölçülerimde yeterli anne olmaya gayret ediyorum, hepsi bu.




Bu yazı ilhamını Blogcuanne'nin söyleşi yaptığı anneden aldı.. Uzun süredir hissedip adını koyamadığım durumu ifade etmiş, teşekkürler Ayşegül.

Eren Milas Havaalnında yerlerde, kanıt olsun, tarih 3 nisan 2015