37.hafta bitmek üzereyken 29 ağustos perşembe 10:20 'de bebeğimiz dünyaya geldi.Şükürler olsun bu mucizeyi yeniden yaşatana.

Eşimin çalıştığı hastanede doğum yapmaya karar vermiştim ancak devlet hastanesinin uzmanına gittiğimde ''Seni bugün alalım'' demez mi? Ultrasonda bebek büyük görünüyormuş, gelişimini tamamlamış ,beklemek riskliymiş vs. Bizim eşimle fikrimiz en başından beri sezaryen de olsa bebeğin kendisi hazır olduğunda gelmesi yönündeydi. Aslında iyice ağırlaşmıştım ,sıcaklar beni çok zorluyordu ama kararlıydım ,bekleyecektim. Neyse ki Eren çok fazla beklemedi.

28 ağustos günü Emre kreşe gittikten sonra öğlene kadar uyudum.Üzerimde tuhaf bir uyuşukluk vardı. Pek yakında evde yeni bir bebek olacaktı ve ben bu son bebeksiz günlerimin tadını doyasıya çıkartmak istiyordum.Bu ''tat çıkarma etkinlikleri '' kapsamında Breaking Bad dizisinin ilk sezonunun  4 ya da 5 bölümünü izledim Emre gelene kadar.Gece de devam ettim ve 7. bölümü de izleyerek yattım.

Geç uyandığımdan bir türlü uyuyamıyordum biraz da dizinin etkisi vardı ,gerçekten güçlü bir hikayeydi ve kafamda diziden sahneler dönüyordu.Gece 3 civarı sanki suyum gelmiş gibi hissettim ki bundan hala emin değilim.Kısa bir süre sonra kasılmalarım başladı. Uyumaya çalıştım ama uyuyamadım.Hastane çantasında ufak tefek eksikler vardı , duş almam gerekiyordu. Kalktım ,duşumu aldım, beyaz oje sürdüm hatta Emre resimlerde iyi çıksın diye gömleğini ütüledim.Eşimi uyandırmadım , onu da en az benim kadar zor ve uykusuz günler bekliyordu ne de olsa.

Emre'nin uyanmasıyla büyük gün başladı. Mahmur mahmur yatan eşime haberi verdim.Emre servise biner binmez hastanenin yolunu tuttuk.NSTde düzenli ,güçlü kasılmalar görüldü.30 ağustosta okul tatil olduğu için en azından Emre gelene kadar ameliyat biter ,ben de biraz toparlanmış olurum diye hemen ameliyatımı olmak istedim.

Sonrası rutin ameliyathane prosedürü , hasta önlüğümü giydim , yürüyerek teknisyen odasına eşimin yanına geçtim.Gayet sakindim. Ameliyatttan önce insana bir sükunet geliyor. Kaderine razı oluyorsun , başka yapacak bişey olmadığını bildiğinden galiba.

Beni ameliyathaneye aldılar,anesteziyi eşim yaptı ve bu sefer epidural katater de takıldığı için biraz uzun sürdü ( biraz da eşimin elleri titrediğinden :) .Daha beni masaya yatırırlarken başım dönmeye ve midem bulanmaya başladı, birsürü ilaç verildi ,serumlar zaten çift koldan gitti ama tansiyon düşmesine bağlı olan bulantı ve baş dönmesi operasyon boyunca devam etti.10 :15 civarı bebeğin sesini duyduk. 12. haftadan bu yana canımızı sıkan rahimiçi yapışıklıktan dolayı ilk sorum '' herşeyi tamam mı?'' oldu.Çok şükür sapasağlam bir şekilde doğdu Eren'imiz.

Dileyen herkes bu mutluluğu yaşar umarım. Bütün çilesine rağmen bambaşka bir tecrübe çocuk sahibi olmak.

İki çocuklu hayatımız böylece başladı.Herkesin dualarını ve iyi dileklerini bekliyoruz.