Teoman'ın nefis dizeleri aklımda bu sabah ;

''Nasıl oluyor da vakit bir türlü geçmezken
Yıllar, hayatlar geçiyor..''




Gözümüz hep saatte ,yapılacak önemli işler hep bir sonraki güne kalıyor.Elimizde akıllı telefonlar ,takip edilen sosyal medya, haberler, insanlar..Sanki meşgulüz her an ama ortada kayda değer bişey yok.Ürkütüyor bu hal beni ; hedefsiz,rotasız bir gemi gibi öylesine salınmak yaşam denen okyanusta.

Önce okullar vardı bitirilmesi gereken ,gidilmesi gereken dershaneler,verilmesi gereken sınavlar, ÖSS-ÖYS'ler..Sonra üniversite , işe başlama heyecanı, hayal kırıklıkları ,tıpta uzmanlık sınavları,evlilik ,çocuk, mecburi hizmet,yer değiştirmeler,taşınmalar,yerleşememeler,..ve yaş 35!!

Zalimsin zaman hem de çok zalim.