O kadar çok şeyden yoruldum ki hangi birini saysam?Kendimle savaşmaktan,kendimi zorlamaktan,etrafımdakilerin yerine de düşünmeye çalışıp bunun bir işe yaramadığını görmekten,kimseyi memnun edememekten,kendimi ve ailemi görünmez tehlikelerden (mesela toksik gıdalar) korumaya çalışmaktan,sürekli beynime yığılan bir yığın bilgiden,o zararlı-bu hormonlu-şu kanserojen muhabbetinden (çünkü hepsini bir şekilde tüketmek zorunda kalıyoruz),annelerimiz gibi olmamaya çalışırken anneannelerimiz gibi yaşamak istemekten ama konforumuzdan da ödün vermeye razı olamamaktan...
Mutlu olabilmek için sakin ve dingin bir ruh haline değil,basbayağı bir savaşçı ruhuna ihtiyacımız var sanki.Gündelik yaşamla bu kadar kavgalı olunca da geriye kalan uçsuz bucaksız bir yorgunluk..YANILIYOR MUYUM?