Mesaili işte çalışan her anne gibi evde geçen zamana hasretim. Cumartesi yarım gün çalışmayı da ekleyince kronik yorgunluğa bağlı tükenmişlik sendromu kaçınılmaz.

1 ocak cumanın tatil olması ile evde geçirilecek 3 günümüz oldu. Ne sevindim anlatamam. Emre zaten ateşliydi, yorgunduk bir süredir. Evin her işi, yemeği, temizliği, çocukların ve bizim giysilerimizin ev içindeki dolaşımı uzun süredir yardımcımızın gayreti ile hallediliyor. Çok şükür ediyorum bunun için. Arada sırada dolapları benim düzenlemem gerekiyor elbette, kısa kolluların ince yazlıkların kaldırılması, delinmiş çorapların atılması vb işler için.

Kafamda bu düşüncelerle 31 aralığa ulaştık. Yılbaşı kutlama geleneğimiz yok ama herkesteki heyecan, plan-program hevesini görünce, çocuklar da iyi olunca, karı-koca iki arkadaşımızı çağırdık. Evdeki hava anında değişti. Yedik-içtik, bol bol muhabbet döndü. On gibi kalktılar, çocuklar uyutuldu ve ben yeni yıla uyuyarak girdim.İnşallah bütün yıl bol bol uyuruz.


Yeni yılın ilk günü çok güzel başladı, geç kalktık! Net söylüyorum, sekizde uyandığımda aldığım hazzı hiçbir şeye değişmem. Yukarı çıktık, kablolu kanallardan birinde Karlar Ülkesi yok muymuş? Emre'yle sarmaş dolaş, battaniyeler altında bu harika filmi izledik. Olaf'a çok güldük özellikle kolu yerine geçen dalı ateşte yaktığında.

Bütün gün evde yayıldık. Şöminemizi yaktık, sıcacık, çekirdek aile, pijamalarla. Yedik, içtik ve iki gibi hep beraber uyuduk ki sanırım aile tarihimizde bir ilktir bu. Allam, ne büyük mutluluktu.

Ailece seyredilecek çok şeker bir film, yalnız en az beş yaş olması lazım çocukların

Emre ve Eren sık sık bağrış çağrış durumuna geçiyorlarsa da böyle anlar yok değil..

Daha dün, bu resimdeki çocuk Emre'ydi, mont ve botlar onun üzerindeydi

2 ocakta azıcık evden çıkalım niyetiyle Zeynep'lere (öğretmen arkadaşım, ikamet Turgutreis) kahvaltıya gittik. Yaklaşık iki saat sakin geçti, çocuklar dolanıp duruyordu ortalıkta. Emre birden ağlamaya başladı, eve gitmek istiyormuş. Ne dediysek olmadı. Yarım saat içinde, gergin, yenik ve gücenik kalktık, yola koyulduk. (Gece uyumadan önce bana ''Niye öyle davrandığımı söyleyemem çünkü ben de bilmiyorum'' dedi. ) O sırada okuldan bir arkadaş arayıp drama dersini hatırlattı. O gerilimle eve gitmek istemedim, çocuklarla okulda kaldım, büyük derse gitti, Eren bahçede takıldı. Baba kişisini işten çağırmışlar, ben ve Eren, bize dersi hatırlatan arkadaşa gittik, hava çok soğuktu.




Drama sonrası okulumuzda resim hocası olan Müfit Karzek'in özel dersine götürdük çocukları ani bir kararla. Bize tam iki buçuk saat zaman verdi bu ders. Eren yolda uyudu ve biz arkadaşımla kendimizi Strabucks'da bulduk. Ürün değişimi yapacaktık, onu hallettik ve eve geçtik. Bir saat sonra resim dersi biten çocuklarla beraber herkes bize geldi. Güzel bir beş çayı içtik.




Tatilin son günü yine evdeydik, bol bol yattık, dinlendik, televizyon keyfi yaptık.

2016 çok güzel başladı. Bana çok iyi geldi bu üç gün. Bütün kötü haberlere ve ülkedeki havaya inat.