ayakta sallayarak uyutabildiğim eşşiz bir an

Yaklaşık 3.5 yıldır annelik denen engebeli yolda yürüyorum.Kendimi bildim bileli bebekleri ve çocukları çok sevdim.7-8 yaşlarındayken yengem bebeğini bana bırakıp bağa bahçeye çalışmaya giderdi en erken hatırladığım.İlk yeğenim doğduğunda 21 yaşındaydım ; sene 99. Kendi oğlum doğana kadar neredeyse 10 yıl boyunca yaz tatillerim ağırlıklı olarak yeğen oyalamakla geçti diyebilirim.

Çocuğum olduğunda zaten tecrübeli olduğumu ,çok da zorlanmayacağımı düşünüyordum.Oğlum doğduğunda bakımını yapmak ,yıkamak, tırnaklarını kesmek ,giydirmek,altını değiştirmek,emzirmek ,onu alıp dışarı çıkmak (3.günden itibaren) bana hiç zor gelmedi nitekim.İlk aylarda çok mutlu çok rahattık.Emre ilk günden gece ve gündüzü ayırt eden bir bebekti.Gündüz uykuları 45 dk sürse de gece 3 saatte bir uyanıyordu.

Bizim için kabus 6.aydan sonra başladı.İlk dişlerin görünmesi ile birlikte. Emre'nin 3 saatte bir uyanma rutini değişmişti ,artık belli değildi ne zaman uyanacağı.Ayrıca ek gıdaya geçişimiz çok yavaş ilerliyordu .

Aylar ilerledikçe biteceğini sandiğim gece uyanmalarının daha da artması sinirlerimi çok bozuyordu. Bir yığın şey okumuştum uyku ile ilgili ,Tracy,Aletha Solter ,Sears'lar,Ferber..iş pratiğe gelince hiçbirini uygulamaya cesaret edemiyordum. 15-20 günlükken başladığımız ''kucakta dolaştırarak uyutma''ya devam ediyorduk babayla dönüşümlü olarak. Şükür ki gece buna gerek olmuyordu ,emerek dalıyordu ama en az 3 gündüz uykusu ve gece uykusuna geçiş olarak günde 4 kez 15-20 dakika boyunca kucağımızda dolaştırarak uyutuyorduk ki toplamda 60-90 dakika ediyordu bu süre.Sallanmayı asla kabul etmiyordu,ayakta sallayanlara öyle imreniyordum ki o zamanlar.Başka anneler çocukları ayaklarına yatırıp bir yandan da çay içerek uyutabiliyorken ben yatak odalarına kapanıyor en az yarım saat çıkamıyordum.

10.ay civarında nurturiadan birkaç anne buluştuk Taksim 'de.Pusetinin içinde annesinin elini tutarak uyuyan 11 aylık bebeğin annesi 4. ayda gece beslenmesini kestiğini ve 7 aydır da gece uyanmadığını söyleyince bana bir cesaret geldi. Babanın nöbette olduğu bir gece uyandığında emzirmedim oğlumu.İlk uyanışında geri uyuması 2 saat sürdü ,emzikle ve pışpışla idare ettim.Sonraki uyanışlarda daha kısa sürede geri daldı ve sanırım 2. ya da 3. gece bir daha uyanmadı sabah 4-5 e kadar. O kadar şaşkın ve mutluydum ki.Neredeyse 1 yıl sonra ilk kez 5-6 saat deliksiz uyuyabiliyordum.Malesef çok huysuzlandığı ağladığı bir gece yine emzirmeye başaldım her uyandığında ve saadetim çabucak sona erdi.

Gündüz uykularındaki dolaştırma rutini devam ediyordu ama hem uyku sayısı ikiye düşmüştü hem de bakıcısı 5 dakikada uyutuyordu ayağında sallayarak.Bize sadece gece uykusuna geçiş ve haftasonları uyutma sıkıntısı kalmıştı.

11 aylıkken uyku meleği olarak da bilinen Seride Samurkaş'dan danışmanlık aldım uyku ile ilgili.Oğlumu bir rutin sonrası yatağına koyacak çok ağlarsa kucağıma alıp sakinleştirip geri yatıracaktım.Başlangıçta hemen yatağının yanında oturacak sonra yavaş yavaş odanın dışına doğru gidecektim.3 hafta içinde Emre kendi kendine uyumayı öğrenmiş olacaktı.Evdeki hesap çarşıya uymadı.İlk gün tam dediğini yapamasam da idare etmiştim ama ikinci gün uyanmasının üzerinden 8 saat geçmişti ve hala uyanıktı.Parmaklıklı karyolasında ayağa kalkıyor ,emziğini yere atıyor, acıklı seslerle ağlıyordu.Ağlayarak Seride hanımı aradığımda şaşırdı nedense ve ''Bildiğiniz gibi uyutun'' dedi. Ben bana cesaret vermesini ,vazgeçmeyin demesini bekliyordum oysa .Eğitim maceramız da böylece bitti.

bir dönem de böyle uyuduk

1 yaş civarı ne mutlu ki gündüz uykularına da memede geçebilmeye başladı.En azından yataktaydık ,uzanıyordum hatta kitap okuyordum o emerken.Uykuya dalma süresi en kısa 30 dakikaydı memedeyken bile.İyice uykusu gelmemişse uyumazdı, sabah 7-8 de kalktı ise öğle uykusuna yatması  15:00 civarında olurdu.Eh gece uykusu da 22:00-23:00' lere sarkardı.Artık boşvermiştik.Kaçta yatarsa yatsın diyordum ,uykusuzluk hayatımın bir anda en somut gerçeği olmuştu.Beyin kimyamın  değiştiğini hissediyordum. Eşimin ya da anne-babamın uyumasına sinir oluyordum.Uyumak benim hakkım olduğu kadar kimsenin hakkı değildi. Etrafımdaki herkesten ''git biraz uyu ,biz Emre'yle ilgileniriz'' demelerini bekliyordum ve eşim dışında kimse bunu demiyordu !! Delirmediysem bu 3 yılda kesinlikle eşim sayesindedir.

Bu kadar travmatik bir süreç yaşıyor olmamda kendi uyku alışkanlıklarım çok önemli rol oynadı şüphesiz.Uyumam için sessiz (mutlak sessizlik)  ,karanlık bir odada ,rahat bir yatakta ve yastıkta yatıyor olmalıyım.Bir kere uyanırsam geri dalmam çok zordur ayrıca.Gün ışığı ile uyanırım genelde ve kendimi zorlasam da uyuyamam vs. Öyle çocuk memedeyken hatta yanımda yatarken de uyuyamazdım.En küçük bir hareketinde ,azıcık gürültülü nefes alışında uyanırım hala.Dolayısı ile şöyle oluyordu , diyelim ki 22:00 de yatağa gittik ,bir kere çocuğun uyumasına kadar geçen sürede gerildikçe gerilirdim, ha uyudu ha uyuyacak derken dakikalar geçer giderdi, direnirdi de direnirdi oğlum; gözlerini zorla açık tutmaya çalışırdı ,tam uyudu derken uyanırdı vs. Gerçekten uyuduğunda ise ben tükenmiş hissederdim ve uyuyamazdım.Ki bu çocuk maksimum 3-4 saat içinde tekrar uyanacak.22:30'da uyudu diyelim, kalkıp tuvalete gidip biraz ortalıkta dolanırken saat 23:00 oldu bile.Kaldı mı 2.5 saat uyanmasına.Ben yatıp uyuyana kadar da en az bir yarım saat geçer ve 2 saat sonra Emre uyanır.Döngü aynen başlar.Çok çok istisnalar dışında gene her uyanışında en az 15-20 dakika emer ,ben o arada ayılırım , beynim cadı kazanı gibi kaynamaya başlar.İşte böylece bir ZOMBİ ANNE oldum.

26 aylıkken memeden kesene kadar 3-4 saatte bir uyanmalar ve işkenceye dönüşmüş gündüz uykusuna yatırma faslı devam etti. Bakıcısız olduğumuz 3 aylık bir dönemde annemle babam çarşafta sallayarak uyuttu dana kadar olmuş çocuğu.

arabada ilk kez uyuduğu yolculuk,Urfa'ya ilk gidişimiz

Hepsi bir yana uykusunu yeterince alamayan ve dinlenemeyen çocuğum aşırı derecede hareketli ,huysuz ve iştahsızdı .Onun cephesinde de işler berbattı ve bunu farkettikçe daha da çok perişan oluyordum.

Memeden kestik , epey bir bir süre daha uyanmalar devam etti ama 3 saatte bir değildi artık.1 ya da 2 kezdi ki Allah'tan daha ne isterim..3 yaşını doldurduktan sonra arada gece uyanmamaya başladı.Gündüz uykuları hala problem.Dört gözle gündüz uykusu faslının bitmesini bekliyorum.

Karnımdaki bebeğe sık sık şunu söylüyorum  : Hiç şansın yok ; uyku eğitimi alacaksın ufaklık !! Zira böyle bir 3 yıl daha eşimle boşanmanın ,çıldırmanın ve dahi cinnetin sebebi olabilir kolaylıkla.