Doğum sonrası depresyonun nedenini buldum ;müjdeler olsun!

Açıklıyorum:Nedeni sessizlik! Evet evet sessizlik,şaşırmayın lütfen.Şimdi anne kişisi olarak ben anne olana dek harala-gürele koşturup duruyordum.İş-ev-sosyal hayat üçgeninde kendi çapımda her an meşguldüm.Boş zamanlarda ise ayaklarımı uzatıp tv seyretmek,AVM'lerde dolanmak gibi işlerim vardı.Her an bir ses,bir hareket vardı etrafımda.

Anne olunca ne oldu peki?Bebeği alır emzirmek için sakince bir yere çekilirsin.En az 10-15 dk sürer emzirmek,başlangıçta en az yarım saat. Günde en iyi ihtimalle 4-5 defa tekrarlanır bu.Eşin dahil herkes bir yerlere kaybolur bu sırada.Hadi emzirmek gene bir derece meşguliyete izin verir.TV seyredebilir,telefonla konuşabilirsin ama iş uykuya gelince sıfır ses sıfır hareket gerekir.Günde yine en az 4 defa bebekle bir odaya girer ve 5-10-15 bazen daha uzun dakikalar orada kalırsın.Bu mutlak sessizlik anlarında düşünür de düşünürsün..Aklına hiç olmayacak şeyler gelir ve depresyona elverişli bir ruh haline hiç farketmeden sahip olursun.

Çareyi ben her fırsatta kendimi sokağa atmakta buldum.Paldır-küldür iniyorum,yorulsam da keyfim de kaçsa bazen, hayatın sesleri bana iyi geliyor..