Buralarda hayat devam ediyor. İş güç, öğlen yemekte ne var, offf yine çorbanın dibi tutmuş, çocuklar oyuncak kavgası yapıyor, bıktım, uyumadım yine, kocam beni beğenmiyor galiba, hangi kitabın neresini beğendim, neresini beğenmedim, saçlarım uzadı, epilasyon randevusuna vakitsizlikten gidemedim..Ben bunları düşünürken etnik kökeni-dini-partisi ne olursa olsun anneler ve bebekler ölüyor, bazıları açlıktan ölüyor, soğuktan. Hendekler, örgütler, kandil vs biliyorum da masumlar ölüyor işte, ben ve çocuklarıma benzeyen insanlar.

Lakin elden gelen bir şey yok. Küresel ölçekte , pastayı paylaşma derdinde üç-beş zalim dünyanın kanını emmeye yemin etmiş. Birileri hep öldü, hep ölecek. Bu gerçek hiç değişmeyecek. Belki sıra bize de gelecek uzak olmayan bir zamanda.

Şimdi bize düşen iyilik yapmak. Sokak hayvanlarına yemek vermek, gülümsemek herkese, eşi dostu aramak, çevremize umut saçmak. İnsanlık ölmedi dedirtmek.

Deniz yıldızı öyküsünü hatırlamak hatta hiç unutmamak lazım. Tek bir hareketimiz birinin hayatını sonsuza dek değiştirebilir. Tek bir kitap, cümle, bakış..

Ayrıntılar deli annenin blogunda

kaza yapan çiftin çocuğunu uyutan sağlık görevlisi

not: Görseller onedio'dan. Lütfen bakın.