Fazla bana bazen yaşamak..Kötülüklere,acılara,acizlere dayanamıyorum.Zorla yemek yedirilen bir bebeği görmek günlerce içimi sızlatabiliyor.Hoşgörüsüzlük ,hakaret,anne gruplarında bile acımasızca hüküm süren birbirini aşağılama iştahı tüm ruh halimi süresizce değiştirebiliyor.Alıp başımı gitmek,Fırtına vadisi gibi bir yerde teknolojisiz,elektriksiz yaşamak arzusuna kapılıyorum.Bütün bu okumalar,sorumluluklar,bilgi kirliliği,hayatlarımızı teşhir etme arzusu yoruyor beni..

Doğru bir tane değil ki..İstemeden gebe kalıp doğurmak da doğru doğurmamak da , çocuğuyla birlikte uyumak da doğru uyumamak da..Niye bu benimki doğru iddiası?Ödül de yok bunun ucunda ; belki de doğru olduğuna kendini inandırmak istiyor bu kadar ısrarcı olan insanlar.Kimseyle değil kendiyle derdi var ki sanırım yetişkin olup da kendiyle derdi olmayan da yok !!

Tüm bu mücadele ne için? Doğduk,büyüdük,okuduk,doğurduk ; ne için?? Herkes yapıyor diye mi?Sürüden ayrılanı kurt kapar diye mi? Doğurduğumuz çocukları mutsuz edelim, ruhlarını daha bebekken sakat bırakalım diye mi?Hayat boyu anlamsız bir boşluk duymak için mi?

İyi değilim..değilim..