Kuzu 8. ayını doldurdu.
Bu aya damga vuran kelime: Düzensizlik!
Yeni neler yapıyor: yılbaşının hemen ertesi günü geri geri emekledi ama arkası gelmedi.
En sevdiği oyuncaklar:Uçakta verilen plastik uçak,pet şişeler,kumandalar,telefon
Neler yiyor:Kahvaltı karışımı(bebe bisküvisi,peynir,pekmez,yulaf unu,tereyağı),meyve püresi,bizim yediğimiz tencere yemekleri,yoğurt

3 saat olan rutin tamamen dağılmış durumda,kimi gün yine 3 saat olarak devam ederken kimi gün 3 saat uyumayıp sonrasında 1-1.5 saat uyuyabiliyor.Akşam uykusuna bazen 8 de bazen 9 da bazen 10 da yatıyor.uykuya dalmak için kucakta gezinmek out oldu; emmek ve yanyana uzanmak bu aralar tercih ettiği yöntemler.

Dişler 2 tane altta ,yeni diş yok henüz.Darmadağınık gece uykularını dişe yoruyoruz oysa.Aralıksız 3 saat uyursa şaşırıyorum bu aralar.

Büyüyoruz beraber,sabretmeyi öğreniyorum.Çok şükür ki bu zor zamanlarda yalnız değilim.

Herşey için altın bir zaman varmış meğer.Beş sene önce yapılacak şeyi bugün yapmaya kalkınca aynı heyecan aynı sevinç aynı neşe hissedilmiyormuş.Kaçırılınca o altın zaman bir daha yakalanmıyormuş;geriye kalan dipsiz bir boşluk ve kaybolmuşluk hissi oluyormuş..

Niye gamlıymış annelerimiz anlamak ancak 30'lu yaşlarda mümkünmüş meğer.Ergen akıllarla yürütülen fikirlere gülünüyormuş bu yaşlarda.

''

Yağmur yağıyor. Mutfak camındayım. Nasıl üşüdüğümü bilemezsin. Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne. Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama Şimdi telefon açsam sana, sesini duymak da yetmiyor ki. Hep aynı cümleler; Babamlar nasıl, ilacını aldın mı? Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde. Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi. Bazen mutfakta dalıp giderdin yemek yaparken, tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba? Özlemek çok fena anne. Anlamak seni; daha da fena Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları. Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var. Gittikçe sana mı benziyorum ben, ya da ''Annenin kaderi kıza'' dedikleri doğru mu? ''Baban eskitir her şeyi kızım'' demiştin bir kez, anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim. Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde. Şimdi duysan bunları ne üzülürsün; mutsuz mu kızım diye, çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle.  Mutsuz değilim de anne, yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum. Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyorum, açtığımı gören olmuyor. Pişirdiğim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor. Çay demleniyor, demleniyor, demleniyor Kederim mutfağımın her yerine yerleşiyor. Ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor. Eskilerimi de atmaya kıyamıyorum. Seni çok özlüyorum. Bana yasakladığın bahçeler, sana da mı uzaktı hep? Gidemeyişine ağladın mı sende? Ne zaman eskiyor sevgiler? Ödenen bedellerin acısı geçince mi? İşte böyle, kalbimde bir acı. Şarkılar seni söyler. İclal AYDIN