görsel şuradan

''En iyiler '' listemde daima ilk beşte yer alan ''İsyan Günlerinde Aşk'' da der ki Ahmet Altan:

--İnsan kendini kalabalıklar içinde tanır, yalnızken değil. --

Doğruya doğru, Özcan Deniz'i severim. ''Türk erkeği değil mi? Hepsi odun '' algımızı sonsuza kadar değiştiren adamdır kendisi. Tabi, herkes üstüne alınmasın, ortalama Türk kadınından bahsediyorum yani Kezban denenlerden. Asmalı Konak dizisi bu anlamda bir ilkti; kodu mu oturtan, ona buna posta koyan adam, bir yandan karısını çiçeklere boğuyor, anasına saygıda kusur etmiyor , risotto ve tango biliyor, aşık aşık bakabiliyordu (Kırmızı noktalı bazı durumlardaki performansı da cabası) . Elbette gözümüzden kaçan ayrıntı şuydu; bu adam çok zengindi. İyi eğitim almıştı. İstanbul kızı Bahar'ı getirip Kapadokya'daki hizmetçili, aşçılı, dadılı, şoförlü konağa değil de sıradan bir apartman dairesine koy bakalım ya da bir köy evine, ne aşk kalırdı ne de meşk.

Kahraman deyince aklınıza ne geliyor? Büyük işler başaran, güçlü, yenilmez adamlar mı? Eskiden çok eskiden benim de öyleydi. Şimdilerde ise küçük ya da büyük çocukları olan ve onlara yılmadan bir şeyler vermeye çalışan her anne-babaya kahraman gözüyle bakıyorum. Gün içinde tanık olduğum kahramanlık anlarını yazasım geldi bugün.

ROBİN SHARMA

Kaldığımız yerden devam: 


3.Çocuğun zayıflığa değil, büyüklüğe odaklanmasını sağla

Kişisel büyüklüğün dört disiplini:
1.Her gün hayal et

2. Her hafta bir hedef koy
Birlikte bir düş kitabı oluşturun. Almak istediğiniz eşyalar, görmek istediğiniz yerler, sevdiğiniz ünlülerin resimlerini yapıştırın. ilham veren sözleri not edin, Hedef koymaya zemin hazırlamak için çok iyi bir çalışma olacaktır.

Ferrari'sini Satan Bilge ile epey gürültü koparan Robin Sharma aile işine el atmaktan da geri durmamış sağolsun. Tavsiye eder miyim? Evet , ederim çünkü kitabı bitirdiğimde ''silkelenme'' ihtiyacı duydum kendi adıma.  Proje çocuk yetiştiren hırslı ebeveynler için çok önemli kitap denebilir belki çünkü bütün kitap ''liderlik'' üzerine kurulmuş. Bizim gibi ''saldım çayıra'' felsefesi ile yaşayanlar için ise şöyle bir kendine gelmek açısından faydalı olabilir.

Banu ve Yıldıray'ı uzun zamandır biliyorum ama Blogspot'da takibe alıp mail adresimi de kaydettirince her gün , eklenen yeni kitaplarla ilgili mail alıyorum ve  alışveriş sepetime kitap ekliyorum habire. Son olarak Kıpır Kıpır ve Minik Tohum'u aldım siteden görüp. Kıpır Kıpır favori kitabımız oldu. Resimleri özellikle, baştan çıkarıcı.

Boşuna sevmiyorum ben bu kitapları a dostlar. Şu kapağın, resimlerin, renklerin güzelliğine hayran olmamak elde mi? Hele hikayeye. Bu siyah saçlı kızın adı Melisa ama herkes ona Zıpır diyor. Çünkü o hep kıpır kıpır.

-Üzerimde Mustafa'nın bin yıllık uzun kollu tişörtü, üstelik kusmuklu, altımda beş senelik taytım ve yamulmuş nike'larım, kolumda ise leopar desenli postacı çantamla, Marina'nın ordaki çocuk parkında, sınıf annelerinden en bakımlısı ile karşılaştığım akşamı.

ekim 2014, sabah telaşımızdan bir kare

Bu sabah saat altıyı biraz geçerken uyandım. Neredeyse beş yıldır uyku denen meretle ilişkim iyice bozulduğundan tekrar uyuyamadım, normalde yedi benim uyanma saatimdir . Saatler geri alındığından altıya tekabül ediyor. Kalktım. Çakma ev hanımı olarak hep ertelediğim ütülerden birazını yapmak niyetiyle.Önce giyinme odası olması gereken ama bizim elimizde depovari bir hal alan zavallı odacığımızı toparlamam gerekti. Uzun zamandır aradığım süt sağma makinesinin kutusunu ve varlığını unuttuğum bir kol çantamı  buldum bu arada, pek sevindim.Yazlıklardan birkaç parçayı daha kaldırdım. Aynalı komodinin önünde bekleyen ıvır zıvırları düzenledim. Banyo dolabındaki bitmiş deodorantı çöpe attım, ilaçları ilaç kutusuna koymak üzere ayırdım. Yatağımda uyuyan Emre uyanmasın diye sessizce yapmaya çalıştım bunları.

çirkin ördek

Bu film pek çok kez karşıma çıktı, nedense ilgimi çekmemişti. Geçen haftalarda beğenilerine çok güvendiğim bir arkadaşım tavsiye edince izlemek farz oldu. Çocuklardan sebep tek oturuşta bitiremedim, iki belki de üç parça olarak izleyince tadını çıkaramadım aslında.

''Yağmurlu bir günde, kız arkadaşlarla izlenebilecek filmler'' kategorisine girer benim için. Öyle çok sürprizli, şaşırtıcı bir senaryosu yok.  1988 yılında başlayıp 2011 yılında bitiyor, tam 23 yılı anlatıyor olması en ilginç yönü belki de.

Çok satan bu kitaba ,biraz da isminden dolayı mesafeli durdum. Ta ki yazarın  Ayşe Arman'la yaptığı röportajı okuyana kadar. Henüz 32 yaşındaki  bu genç adam , pekala bir reklam oyuncusu gibi görünüyordu. Rahat , spor giysiler içinde pozlar vermişti. Kendisinden ''yeni çağın dervişi'' diye söz edildiğini okuduğumda bayağı şaşırdım. Alfa ve beta dalgaları ile ilgili, çok da önem vermediğim bir şeyler anlatıyordu, ayrıca Çapa'da fizik tedavi okumuş bir fizyoterapistti. Facebook'da bir arkadaşım güzel bir alıntı yapmış kendisinden , iyice merak ettim ondan sonra.

resim şurdan alıntı

En sevdiğim zamanlar geldi. Kitap, film, yağmur, sohbet ayları benim için kasım ve sonrası. Bir taraftan seviniyorum, bir taraftan zamanın hızı beni hayrete düşürüyor. Dün gibi hatırlıyorum 2000 yılına girerken koparılan tantanayı. Neredeyse on beş yıl olmuş. Onuncu evlilik yıldönümümüzü ve Emre'nin beşinci yaşını kutlayacak olmak sevdiriyor bana 2015 yılını şimdiden.